Moderne internettechnologie heeft het voor iedereen ongelooflijk eenvoudig gemaakt om een nieuwe website te maken en online producten of diensten te verkopen. Hoewel dit zeker een zegen is voor professionals, kunstenaars en bedrijven, is het ook een zegen gebleken voor cybercriminelen die hun netten wijd en zijd willen uitwerpen. In een rapport dat in 2021 werd gepubliceerd, benadrukte ScamAdviser dat 3% van de 7.000.000 geanalyseerde domeinen zeer waarschijnlijk oplichterspraktijken waren.
Om een volledig functionerende website te maken, moet je gebruikmaken van de infrastructuur die door verschillende bedrijven wordt aangeboden. Om bijvoorbeeld een succesvolle online winkel op te zetten en te runnen, is het volgende nodig:
Er zijn honderden bedrijven die deze diensten leveren en een website-eigenaar kan gebruik maken van de diensten van elk van de bedrijven. In het geval van advertentieplatforms zijn Meta (Facebook/Instagram) en Google echter dominante spelers. Andere partijen zoals banken en koeriersbedrijven zijn ook betrokken, maar zij spelen een kleinere rol in het ecosysteem van de scam.
Aangezien er meerdere partijen betrokken zijn bij de ondersteuning van een scamwebsite, lijkt het erop dat het benaderen van zelfs maar een van de dienstverleners met een klacht voldoende zou moeten zijn om een scamwebsite uit de lucht te laten halen. Bijvoorbeeld,
In werkelijkheid blijkt het niet zo eenvoudig te zijn...
Het is niet noodzakelijkerwijs een gebrek aan macht om de activiteiten van scamwebsites op te schorten dat het schijnbaar onmogelijk maakt om ze neer te halen; er lijkt ook sprake te zijn van onwil bij de internetbedrijven.
Het internet is zelfregulerend en de verantwoordelijkheid om op te treden tegen scams ligt op de schouders van de internetbedrijven zelf. Bovendien hebben bedrijven vaak een 'reactief' beleid in plaats van een 'proactief' beleid, wat betekent dat ze pas actie willen ondernemen als ze voldoende bewijs hebben dat er sprake is van oplichting, zelfs als een gloednieuwe website duidelijke aanwijzingen vertoont dat het om oplichting gaat. Waarom is dit zo?
Zelfregulering is een lastige situatie vanwege het vaak over het hoofd geziene feit dat scammers betalende klanten zijn van internetbedrijven. Oplichters betalen maandelijkse of jaarlijkse kosten en maken vaak websites in bulk. Ze geven ook enorme bedragen uit aan reclame voor hun zwendelpraktijken.
Domeinregistrars, hostingproviders, betalingsproviders en zelfs platforms voor het bouwen van e-commercewinkels zoals Shopify verdienen een behoorlijk deel van het geld aan oplichters en gaan daar vrolijk mee door. Het proactief bestrijden van oplichters zou een aanslag zijn op hun middelen en ook een negatieve invloed hebben op hun winst. Daarom is er geen financiële prikkel voor bedrijven om oplichters te bestrijden.
De meeste slachtoffers van online oplichting zijn gewone mensen die online op zoek zijn naar producten en diensten. Ze hebben niet de kennis om te weten dat oplichters de hulp inroepen van technische bedrijven. Bij ScamAdviser zien we vaak dat klanten Facebook de schuld geven voor het oplichten van hen door nepadvertenties te laten lopen, of ze geven PayPal de schuld voor het toestaan dat de oplichters geld stelen. De waarheid is dat er verschillende minder bekende partijen betrokken zijn bij het mogelijk maken van oplichting.
In ons rapport Bad Boys of the Internet 2021 publiceerden we de namen van de bedrijven waarvan de diensten het meest gebruikt worden door oplichters. Dit zijn internetgiganten zoals NameCheap, GoDaddy, CloudFlare, Amazon Web Services, Alibaba Cloud Computing en nog veel meer. De gemiddelde internetgebruiker heeft waarschijnlijk nog nooit van deze bedrijven gehoord.
Als gevolg daarvan lopen de bedrijven die oplichters ondersteunen niet het risico dat hun merknaam wordt beschadigd, omdat maar weinig mensen weten dat deze bedrijven worden geassocieerd met oplichting.
Oplichters gebruiken geautomatiseerde scripts om dagelijks honderden websites te maken ter vervanging van de websites die worden neergehaald. Helaas kunnen zwendelwebsites niet met hetzelfde gemak worden gerapporteerd omdat ze omslachtig één website per keer moeten worden gerapporteerd. De bedrijven leggen ook de bewijslast bij de slachtoffers en vragen om documentatie zoals aankoopbewijzen en zelfs gerechtelijke bevelen, alleen maar om actie te ondernemen tegen een enkele website.
Hieronder staan echte reacties van NameCheap en GoDaddy toen hen werd gevraagd om bevestigde zwendelpraktijken te verwijderen. Hoewel hun eisen niet geheel onredelijk zijn, is het gewoon niet mogelijk om voor elke website communicatiebewijzen en gerechtelijke bevelen te leveren.
Er moet ook worden opgemerkt dat scammers slim zijn en werkende e-mail-ID's en virtuele adressen hebben, waardoor ze NameCheap gemakkelijk te slim af zijn.
GoDaddy, aan de andere kant, reageerde botweg dat het slachtoffer de hulp van de wetshandhaving moest inroepen in plaats van hen te vragen de site te verwijderen.
Er wordt ook onvoldoende actie ondernomen tegen zwendeladvertenties. De Britse consumentenrechtenorganisatie Which? meldde dat Google 34% van de gemelde zwendeladvertenties niet had verwijderd en Facebook 26%.
De meeste slachtoffers weten niet waar en hoe ze oplichting kunnen melden. Slachtoffers die oplichting proberen te melden en teleurstellende antwoorden krijgen zoals hierboven, zullen nooit meer de moeite nemen om een website te melden. Dit resulteert in een vicieuze cirkel, waarbij slachtoffers geen oplichting melden bij technische bedrijven omdat het proces omslachtig en ineffectief is, terwijl bedrijven zeggen dat ze geen actie zullen ondernemen tenzij er oplichting bij hen wordt gemeld.
Goed gestructureerde Know Your Customer (KYC) processen kunnen internetbedrijven helpen om oplichtingssites veel beter op afstand te houden. Het Deense .dk-register slaagde er bijvoorbeeld in om het aantal online winkels die namaakproducten verkochten in een jaar tijd met 80% terug te dringen door gewoon om een ID te vragen.
Helaas lijkt het afdwingen van strengere KYC-processen bij hostingproviders, registers en registrars een verloren zaak. Als er een paar "kwajongens" op de markt zijn, zullen oplichters gewoon naar deze spelers toestromen.
Op dit moment is er geen eenvoudig en rechtlijnig mechanisme beschikbaar om oplichtingssites snel en op grote schaal uit de lucht te halen. We hopen dat consumentenbeschermingsinstanties, internetbedrijven en internationale wetshandhavers samen methodes kunnen bedenken om de strijd tegen online oplichting effectiever te maken.
In de tussentijd is het aan consumenten om op de hoogte te zijn van oplichting en deze te vermijden; "Buyer beware!", zoals ze zeggen. Lees de onderstaande artikelen om te leren hoe je jezelf kunt beschermen tegen online oplichting. Vergeet niet om ScamAdviser te controleren voordat je iets koopt.
Ben je gevallen voor een hoax, heb je een namaakproduct gekocht? Rapporteer de site en waarschuw anderen!
Naarmate de invloed van het internet toeneemt, neemt ook de prevalentie van online oplichting toe. Er zijn oplichters die allerlei soorten beweringen doen om slachtoffers online in de val te lokken - van valse investeringsmogelijkheden tot online winkels - en het internet stelt hen in staat om vanuit elk deel van de wereld anoniem te opereren. Het herkennen van online oplichting is een belangrijke vaardigheid, omdat de virtuele wereld steeds meer deel uitmaakt van elk facet van ons leven. De onderstaande tips helpen je de tekenen te herkennen die erop kunnen wijzen dat een website een zwendel kan zijn. Gezond verstand: Te mooi om waar te zijn Als je online op zoek gaat naar goederen, kan een geweldige deal heel aanlokkelijk zijn. Een Gucci tas of een nieuwe iPhone voor de helft van de prijs? Wie zou zo'n deal niet willen? Oplichters weten dit ook en proberen er misbruik van te maken. Als een online deal te mooi lijkt om waar te zijn, denk dan twee keer na en controleer alles dubbel. De makkelijkste manier om dit te doen is door hetzelfde product te bekijken op concurrerende websites (die je vertrouwt). Als het prijsverschil enorm is, is het misschien beter om de rest van de website te controleren. Bekijk de links naar sociale media Sociale media vormen tegenwoordig een belangrijk onderdeel van e-commercebedrijven en consumenten verwachten vaak dat online winkels aanwezig zijn op sociale media. Oplichters weten dit en plaatsen vaak logo's van sociale mediasites op hun websites. Krabben onder
Dus het ergste is gebeurd - je realiseert je dat je te snel je geld hebt gegeven en dat de site die je hebt gebruikt een scam was - wat nu? Ten eerste, wanhoop niet!!! Als je denkt dat je bent opgelicht, is het eerste wat je moet doen als je een probleem hebt gewoon je geld terugvragen. Dit is de eerste en makkelijkste stap om te bepalen of je te maken hebt met een echt bedrijf of met oplichters. Helaas is je geld terugkrijgen van een oplichter niet zo eenvoudig als het gewoon vragen. Als je inderdaad te maken hebt met oplichters, varieert de procedure (en de kans) om je geld terug te krijgen afhankelijk van de betaalmethode die je hebt gebruikt. PayPal Debetkaart/Creditkaart Overschrijving Overschrijving Google Betalen Bitcoin PayPal Als je PayPal hebt gebruikt, heb je een grote kans dat je je geld terugkrijgt als je bent opgelicht. Op hun website kun je binnen 180 kalenderdagen na je aankoop een geschil indienen. Voorwaarden om een geschil in te dienen: De eenvoudigste situatie is dat je bij een online winkel hebt besteld en dat het niet is aangekomen. In dit geval is dit wat PayPal stelt: "Als je bestelling nooit aankomt en de verkoper geen bewijs van verzending of levering kan overleggen, krijg je je geld volledig terug. Zo simpel is het." De oplichter heeft je een heel ander artikel gestuurd. Je hebt bijvoorbeeld een PlayStation 4 besteld, maar in plaats daarvan alleen een Playstation-controller ontvangen. De staat van het